Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 01 Σεπτεμβρίου 2024
Ό Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ενώ ό ίδιος δίνει θεϊκά το Πνεύμα στην φύση, αλλά το δικό μας ανθρώπινο στοιχείο, «το ομογενές». Ό Χριστός ήλθε να φέρει στους αιχμαλώτους τη λύτρωση, στους τυφλούς την άνάβλεψη, στους καταπιεσμένους την ελευθερία, να κηρύξει την έναρξη μιας νέας πνευ-ματικής περιόδου (Λουκ. 4,18-19).
Ήλθε πλέον ό καιρός της σωτηρίας μας» «Ιδού νύν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νύν ημέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. 6,2).
Αδελφοί μου, Ας προσέξουμε, γιατί οι περιπλανήσεις αυτές δεν φέρνουν ειρήνη στον άνθρωπο, αλλά ταραχή και σύγχυση. Μόνον ο Χριστός ειρηνεύει την καρδιά και την ψυχή μας.
(ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ)
Λουκ. δ’ 16-22
<<Τώ καιρώ έκείνω, ήλθεν ό Ιησούς εις τήγ Ναζαρέτ, ού ήν τεθραμμένος και εισήλθε κατά το είωθός αύτώ, έν τη ήμέρα των Σαββάτων, εις την Συναγωγήν και ανέστη άναγνώναι. Και έπεδόθη αύτώ βιβλίον Ήσαΐου του Προφήτου και αναπτύξας το βιβλίον, εύρε τον τόπον ού ήν γεγραμμένον Πνεύμα Κυρίου έπ’ έμέ, ού ένεκεν έχρισέ με εύαγγελίσασθαι πτωχοίς άπέσταλκέ με, ίάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν, και τυφλοίς άνάβλεψιν, άποστείλαι τεθραυσμένους εν
άφέσει, κηρύξαι ένιαυτόν Κυρίου δεκτόν. Και πτύξας το βιβλίον, άποδούς τώ υπηρέτη, έκάθισε και πάντων εν τη Συναγωγή οι οφθαλμοί ήοαν ατενίζοντες αύτώ. Ήρξατο δε λέγειν προς αύτούς «Ότι σήμερον πεπλήρωται ή γραφή αύτη εν τοις ώσίν ύμών. Και πάντες έμαρτύρουν αύτώ, και έθαύμαζον επί τοίς λόγοις της χάριτος, τοίς έκπορευομένοις εκ του στόματος αυτού.>>
άφέσει, κηρύξαι ένιαυτόν Κυρίου δεκτόν. Και πτύξας το βιβλίον, άποδούς τώ υπηρέτη, έκάθισε και πάντων εν τη Συναγωγή οι οφθαλμοί ήοαν ατενίζοντες αύτώ. Ήρξατο δε λέγειν προς αύτούς «Ότι σήμερον πεπλήρωται ή γραφή αύτη εν τοις ώσίν ύμών. Και πάντες έμαρτύρουν αύτώ, και έθαύμαζον επί τοίς λόγοις της χάριτος, τοίς έκπορευομένοις εκ του στόματος αυτού.>>
1. Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Γνωρίζουμε από τους λόγους του Κυρίου πως κανείς προφήτης δεν είναι δε-κτός στην πατρίδα του (Λουκ. 4, 24). Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρει ο Ιερός Λουκάς πώς ο Χριστός πήγε στη Ναζαρέτ, δηλ. στην πόλη που είχε ανατραφεί, και «εισήλθε κατά το είωθός αύτώ εν τη ήμέρα των σαββάτων εις την συναγωγήν, και ανέστη άναγνώναι» (όπ.π. στίχ. 16). Ονομάζεται πατρίδα Του η Ναζαρέτ, γιατί ήταν πατρίδα της μητέρας Του και του νομιζόμενου πατέρα Του και επειδή ανατράφηκε εκεί.
«Ας δούμε το περιστατικό πού αναφέρει ή περικοπή πιο αναλυτικά.
«Ας δούμε το περιστατικό πού αναφέρει ή περικοπή πιο αναλυτικά.
2. Αποκαλύπτει ό Κύριος τον εαυτό Του
Ό άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας γράφει πως, επειδή ήταν ανάγκη να κατα-στήσει εμφανή τον εαυτό Του στους εξ αίματος Ισραηλίτες και το μυστήριο της ενανθρωπήσεως να λάμψει σ’ αυτούς πού δεν το γνωρίζουν και πως έχει χρισθεί απ’ το Θεό Πατέρα για τη σωτηρία «της ύπ’ ούρανόν», δηλ. όλου του κό-σμου, με πανσοφία οικονομεί καί τούτο· «χαρίζεται τούτο προ γε των άλλων εν Ναζαρέτ, οίς καί συνεστράφη, κατά γε φημί την σάρκα», δηλ. χαρίζει την πλη-ροφορία πώς είναι ό Μεσσίας πρώτα στους Ναζαρηνούς, με τους οποίους συναναστράφηκε κατά την ανθρώπινη φύση. Πηγαίνει στην πατρίδα Του ξέρο-ντας πώς θα Τον περιφρονήσουν, αλλά πραγματοποιεί αυτή την επίσκεψη για να μη διαμαρτυρηθούν πώς τους αγνόησε. Ό ευαγγελιστής Μάρκος μας λέγει ότι στη συναγωγή «άκολουθούσιν αύτώ οι μαθηταί αυτού» (Μαρκ. 6,1). Ήταν επίσημη η επίσκεψη στην πόλη καί στη συναγωγή.
Ό άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας γράφει πως, επειδή ήταν ανάγκη να κατα-στήσει εμφανή τον εαυτό Του στους εξ αίματος Ισραηλίτες και το μυστήριο της ενανθρωπήσεως να λάμψει σ’ αυτούς πού δεν το γνωρίζουν και πως έχει χρισθεί απ’ το Θεό Πατέρα για τη σωτηρία «της ύπ’ ούρανόν», δηλ. όλου του κό-σμου, με πανσοφία οικονομεί καί τούτο· «χαρίζεται τούτο προ γε των άλλων εν Ναζαρέτ, οίς καί συνεστράφη, κατά γε φημί την σάρκα», δηλ. χαρίζει την πλη-ροφορία πώς είναι ό Μεσσίας πρώτα στους Ναζαρηνούς, με τους οποίους συναναστράφηκε κατά την ανθρώπινη φύση. Πηγαίνει στην πατρίδα Του ξέρο-ντας πώς θα Τον περιφρονήσουν, αλλά πραγματοποιεί αυτή την επίσκεψη για να μη διαμαρτυρηθούν πώς τους αγνόησε. Ό ευαγγελιστής Μάρκος μας λέγει ότι στη συναγωγή «άκολουθούσιν αύτώ οι μαθηταί αυτού» (Μαρκ. 6,1). Ήταν επίσημη η επίσκεψη στην πόλη καί στη συναγωγή.
3. Ή διδαχή του Κυρίου
Ό Χριστός μετά από προτροπή του υπευθύνου της συναγωγής σηκώθηκε καί διάβασε. Ό Ζιγαβηνός παρατηρεί πώς κατ’ οικονομίαν αμέσως βρήκε τα ρητά πού είχαν σχέση με τη Θεότητα Του. «Πνεύμα Κυρίου έπ’ έμέ, ού είνεκεν έχρισέ με» (Λουκ. 4, 18). Κατά τους Πατέρες με τη λέξη Πνεύμα πρέπει να εννοήσουμε τη Θεότητα του Υιού. Όπως τους βασιλείς την παλαιά εποχή τους καθιέρωναν με τη χρίση ελαίου, έτσι και ο Κύριος με τη
Θεότητά Του κα-θιερώθηκε σωτήρας του κόσμου. Ή φράση αυτή δηλώνει την ενανθρώπηση του Χριστού «ότι κατά την σάρκα γενόμενον δηλονότι καθ’ ημάς καί ενανθρωπήσαντα» (Κύριλλος Αλεξανδρείας).
Ό Χριστός μετά από προτροπή του υπευθύνου της συναγωγής σηκώθηκε καί διάβασε. Ό Ζιγαβηνός παρατηρεί πώς κατ’ οικονομίαν αμέσως βρήκε τα ρητά πού είχαν σχέση με τη Θεότητα Του. «Πνεύμα Κυρίου έπ’ έμέ, ού είνεκεν έχρισέ με» (Λουκ. 4, 18). Κατά τους Πατέρες με τη λέξη Πνεύμα πρέπει να εννοήσουμε τη Θεότητα του Υιού. Όπως τους βασιλείς την παλαιά εποχή τους καθιέρωναν με τη χρίση ελαίου, έτσι και ο Κύριος με τη
Θεότητά Του κα-θιερώθηκε σωτήρας του κόσμου. Ή φράση αυτή δηλώνει την ενανθρώπηση του Χριστού «ότι κατά την σάρκα γενόμενον δηλονότι καθ’ ημάς καί ενανθρωπήσαντα» (Κύριλλος Αλεξανδρείας).
Ό Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ενώ ό ίδιος δίνει θεϊκά το Πνεύμα στην φύση, αλλά το δικό μας ανθρώπινο στοιχείο, «το ομογενές». Ό Χριστός ήλθε να φέρει στους αιχμαλώτους τη λύτρωση, στους τυφλούς την άνάβλεψη, στους καταπιεσμένους την ελευθερία, να κηρύξει την έναρξη μιας νέας πνευ-ματικής περιόδου (Λουκ. 4,18-19).
Ήλθε πλέον ό καιρός της σωτηρίας μας» «Ιδού νύν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νύν ημέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. 6,2).
4. Οι αντιδράσεις του πλήθους
Κατ’ αρχήν όλοι θαύμαζαν για τα λόγια της χάριτος πού έβγαιναν από το στό-μα Του (Λουκ. 4,22). Μετά άρχισαν να εκφράζουν τη ζήλεια τους. Τον ονόμαζαν περιφρονητικά «ό υίός της Μαρίας» (Μάρκ. 6,3). Οι Ιουδαίοι δεν συνήθιζαν να ονομάζουν έναν άνδρα με αναφορά του ονόματος της μητέρας του, αλλά μόνο του πατέρα του.
Κατ’ αρχήν όλοι θαύμαζαν για τα λόγια της χάριτος πού έβγαιναν από το στό-μα Του (Λουκ. 4,22). Μετά άρχισαν να εκφράζουν τη ζήλεια τους. Τον ονόμαζαν περιφρονητικά «ό υίός της Μαρίας» (Μάρκ. 6,3). Οι Ιουδαίοι δεν συνήθιζαν να ονομάζουν έναν άνδρα με αναφορά του ονόματος της μητέρας του, αλλά μόνο του πατέρα του.
Εδώ περιφρονητικά καί με ωμότητα ό Κύριος ονομάζεται «υιός της Μαρίας». Ονομάζεται «τέκτων» καί αδελφός ασήμαντων ανθρώπων (όπ. π.). θαύμαζαν για τα λόγια καί για τα θαύματα, ενώ παράλληλα ζήλευαν καί σκανδαλιζόντουσαν μ’ Αυτόν (οπ. π.), γιατί ήταν συμπατριώτης τους καί Τον μείωναν με το να αναφέρουν την ταπεινή Του καταγωγή.
Εξαιτίας αυτής της δυσπιστίας ό Χρι-στός δεν έκανε πολλά θαύματα στην πατρίδα Του. Ό Ευαγγελιστής λέγει «ουκ ήδύνατο έκεί ουδεμίαν δύναμιν ποιήσαι» (Μάρκ. 6,5).
5. Οι σημερινές αντιδράσεις
Ή πατρίδα μας είχε το εξαιρετικό προνόμιο να γνωρίσει το Χριστό και την Εκκλησία Του πολύ ενωρίς. Είμαστε Χριστιανοί απ’ τον πρώτο αιώνα. Δυ-στυχώς έχουμε πάθει ό,τι έπαθαν οι Ναζαρηνοί με τον Κύριο. Συνηθίζουμε να περιφρονούμε το θησαυρό της πίστεως, «τα δε ξένα άσπάζεσθαι», κατά τον ιε-ρό Θεοφύλακτο. Ή Εκκλησία και ο Χριστός φαίνονται σε πολλούς από μας ξεπερασμένα και άχρηστα ένώ οι ανόητες διδασκαλίες των ανατολικών θρη-σκειών και των μαγειών να είναι έπέραστες και καλοδεχούμενες.
Ή πατρίδα μας είχε το εξαιρετικό προνόμιο να γνωρίσει το Χριστό και την Εκκλησία Του πολύ ενωρίς. Είμαστε Χριστιανοί απ’ τον πρώτο αιώνα. Δυ-στυχώς έχουμε πάθει ό,τι έπαθαν οι Ναζαρηνοί με τον Κύριο. Συνηθίζουμε να περιφρονούμε το θησαυρό της πίστεως, «τα δε ξένα άσπάζεσθαι», κατά τον ιε-ρό Θεοφύλακτο. Ή Εκκλησία και ο Χριστός φαίνονται σε πολλούς από μας ξεπερασμένα και άχρηστα ένώ οι ανόητες διδασκαλίες των ανατολικών θρη-σκειών και των μαγειών να είναι έπέραστες και καλοδεχούμενες.
Άνθρωποι απλοί και εγγράμματοι με κάθε μέσο προσπαθούν να μειώσουν την παρακατα-θήκη της Εκκλησίας και να προβάλουν διδασκαλίες δαιμονίων και ανθρώπινων επινοήσεων. Είναι του καιρού μας δείγμα να γίνονται βαπτισμένοι Χριστιανοί βουδιστές, οπαδοί παράξενων θεωριών, νεοειδωλολάτρες κ.ά.
Αδελφοί μου, Ας προσέξουμε, γιατί οι περιπλανήσεις αυτές δεν φέρνουν ειρήνη στον άνθρωπο, αλλά ταραχή και σύγχυση. Μόνον ο Χριστός ειρηνεύει την καρδιά και την ψυχή μας.
