Ὁ Ἅγιος Ἰούδας ὁ Ἀπόστολος
Ο Σ. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιό του αναφέρει ότι, ο Ιούδας αυτός
ήταν ο κατά σάρκα αδελφός του Χριστού και του Αποστόλου Ιακώβου του
αδελφοθέου (ο Ιούδας και ο Ιάκωβος ήταν παιδιά του Ιωσήφ από άλλο
γάμο). Ό Ιούδας λοιπόν, κατά την παράδοση, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη
Μεσοποταμία, επισκέφθηκε την Έδεσσα και στην πόλη Αραράτ συνελήφθη
από τους απίστους, οι όποιοι τον εκτέλεσαν δια τοξευμού.
Επίσης, ο Σ. Ευστρατιάδης, αναφέρει στον Λαυριωτικό Κώδικα Ι 78 φ.
2156 ότι κατά την ημέρα αυτή φέρεται και η μνήμη άλλου Αγίου Αποστόλου του Ιούδα του Ζηλωτού, ο οποίος μετά την Ανάληψη του Χριστού περιήρχετο σ' όλες τις πόλεις και τα χωριά και δίδασκε το σωτήριο μήνυμα του Αναστάντος Χριστού. Και αφού έφερε πλήθος λαού σε μετάνοια απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Μιχαήλ Γαλανός στους "Βίους των Αγίων", αναφέρει για τον
Απόστολο Ιούδα ότι ήταν ένας από τους δώδεκα Αποστόλους, γιος του
Αλφαίου και αδελφός του Ιακώβου του μικρού, πού ήταν και αυτός
Απόστολος. Βέβαια, δεν έχει καμιά σχέση με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη.
Ο Απόστολος Ιούδας έφερε και την προσωνυμία Θαδδαίος ή
Λεββαίος. Πριν από την κλήση του από τον Κύριο, ώστε να συναριθμιθεί
μεταξύ των 12 μαθητών Του , προσήλθε στις όχθες του ποταμού Ιορδάνη
και ζήτησε να βαπτισθεί από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή , όπως τόσοι άλλοι
άνθρωποι και να μάθουν για τον Μεσσία.
Η ζωή του κοντά στο Χριστό ήταν παρόμοια με των άλλων
Αποστόλων. Σύμφωνα με την παράδοση, μετά την Ανάληψη του Ιησού
Χριστού και την δωρεά του Αγίου Πνεύματος ο Απόστολος Ιούδας ο
Θαδδαίος έλαβε δύναμην και σοφίαν και κήρυξε το Ευαγγέλιον της
σωτηρίας. Μετά την Πεντηκοστή, εργάστηκε για λίγο στην Εκκλησία των
Ιεροσολύμων, μετά στην Μεσοποταμίαν, εν συνεχεία στη Παρθίαν, την
Αρμενίαν και τέλος στην Συρίαν και κυρίως στην Έδεσσαν, ενώ έφθασε το
κήρυγμά του, έως την Βηρυττόν και την πόλιν της Φοινίκης.
Αμέτρητα είναι τα θαύματα του Αγίου Αποστόλου Ιούδα του Θεαδέλφου κατά την επίγειον βιοτήν του.
Χαρακτηριστικό παραμένει το Θαύμα της ιάσεως του ηγεμόνα της
Συρίας Αυγάρου ο οποίος ασθενήσας βαρειάν από την νόσον της λέπρας
τον εθεράπευσε πλήρως. Ο ηγεμόνας αναγνωρίζοντας την πίστη που
δίδασκε ο Απόστολος Ιούδας στον Ιησού Χριστόν επηρέασε πλήθος εκ του
λαού του, οι οποίοι καθημερινά εβαπτίζοντο κατά συρροήν στο όνομα του
Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Περατώσας το θείον έργον του ο Απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος
επορεύθη στη πόλιν Αραρά και εκεί, κρεμασθείς υπό των απίστων και δια
δεκαεννέα βελών πληχθείς, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Του Θεού,
και έλαβε παρ' Αυτού τον του Μαρτυρίου αμάραντον στέφανον.
Στην Καινή Διαθήκη, έχουμε και μια Καθολική Επιστολή του Ιούδα,
πού είναι σύντομη, αλλά γεμάτη μηνύματα αληθινής ζωής.
Να τι συμβουλεύει στους χριστιανούς, πού ζουν μέσα στο διεφθαρμένο από την αμαρτία κόσμο: Υμείς δε, αγαπητοί, τη αγιωτάτη υμών πίστη
εποικοδομούντες εαυτούς, εν Πνεύματι Αγίω, προσευχόμενοι, εαυτούς εν
αγάπη Θεού τηρήσατε, προσδεχόμενοι το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού, εις ζωήν αίώνιον"1. (Εσείς, όμως αγαπητοί, αντίθετα με το
διεφθαρμένο κόσμο, να οικοδομείτε τους εαυτούς σας πάνω στο θεμέλιο της αγιωτάτης πίστης σας με την προσευχή, πού θα κάνετε με την έμπνευση του αγίου Πνεύματος, φυλάξτε και διατηρείστε τους εαυτούς σας στην αγάπη του Θεού, περιμένοντας με εμπιστοσύνη το έλεος του Χριστού,
για να πετύχουμε την αιώνια ζωή.)
1. Επιστολή. Ιούδα 20-21. 552
(ἢ Θαδδαῖος ἢ Λεββαῖος)
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Χριστοῦ
σε συγγενῆ, ὦ Ἰούδα εἰδότες, καὶ μάρτυρα στερρόν, ἱερῶς εὐφημοῦμεν, τὴν
πλάνην πατήσαντα, καὶ τὴν πίστιν τηρήσαντα· ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν
σου μνήμην, ἑορτάζοντες, ἁμαρτημάτων τὴν λύσιν, εὐχαῖς σου λαμβάνομεν.
Ὁ
Ἀπόστολος Ἰούδας, ἕνας ἐκ τῶν 12 Μαθητῶν καὶ Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου, ἦταν
υἱὸς τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ μνήστορος Ἰωσὴφ Ἀλφαίου καὶ τῆς συγγενοῦς τῆς
Θεοτόκου Μαρίας, ἀδελφὸς δὲ τοῦ ἐπίσης Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ
ἐπιλεγομένου Ἀδελφοθέου. Πρὸς διάκριση ἐκ τοῦ Ἰούδα τοῦ Ἰσκαριώτου, στὸ
μὲν τὸ κατὰ Λουκᾶ Εὐαγγέλιο (6, 16) καὶ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (1,
13) ἀποκαλεῖται Ἰούδας Ἰακώβου (ἀδελφὸς δηλαδὴ τοῦ Ἰακώβου), στὸ δὲ τὸ
κατὰ Ματθαῖο (10, 3) καὶ Μάρκο (Γ’, 18) ὀνομάζεται Θαδδαῖος ἢ Λεββαῖος. Ὁ
συγγραφέας τῆς Ἐπιστολῆς Ἰούδα χαρακτηρίζεται σαφῶς «Ἰούδας... ἀδελφὸς
δὲ τοῦ Ἰακώβου».
Ἡ ζωή του
κατὰ τὴν ἐπὶ τῆς γῆς παρουσία τοῦ Κυρίου καὶ μέχρι τῆς Πεντηκοστῆς ἦταν
ὅμοια μὲ αὐτὴ τῶν λοιπῶν Ἀποστόλων. Μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ ὅμως, ὅταν ἡ
χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατῆλθε ἐπὶ τῶν Ἀποστόλων, ὁ Ἰούδας, ἀφοῦ γιὰ
ἀρκετὸ χρονικὸ διάστημα παρέμεινε ἐργαζόμενος στὰ Ἱεροσόλυμα, κοπιῶν
ὑπὲρ τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας, μετέβη ἀκολούθως στὶς γειτονικὲς χῶρες,
κηρύττων τὸ Εὐαγγέλιο στοὺς ἐν Σαμαρείᾳ καὶ Μεσοποταμίᾳ ὁμοεθνεῖς του.
Στὴ συνέχεια, μετὰ τοῦ Σίμωνος τοῦ Ζηλωτοῦ ἀφίχθη στὴν Περσία, στὴν
Ἔδεσσα, ὅπου ἐθεράπευσε τὸν ἐκ λέπρας πάσχοντα τοπάρχη Ἄβγαρο, καί,
τέλος, συνελήφθη στὴν πόλη Ἀραράτ, ὅπου ἐκρεμάσθηκε καὶ ἐτελειώθηκε
κτυπηθεὶς διὰ βελῶν. Κατ’ ἄλλους βιογράφους, ὁ Ἰούδας ἐμαρτύρησε στὴ
Βηρυττὸ περὶ τὸ 80 μ.Χ., ἀφοῦ προηγουμένως ἐκήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν
Ἰουδαία, Ἀραβία καὶ Συρία. Τέλος, σύμφωνα μὲ τὶς Διαταγὲς τῶν Ἀποστόλων,
ὁ Ἰούδας ὑπῆρξε τρίτος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, μετὰ τὸν Ἰάκωβο καὶ
Συμεὼν τοῦ Κλωπᾶ (7, 46, 1 – 2), τοῦτο δὲ ἐπανέλαβε καὶ ὁ Γεώργιος
Σύγγελος.
Ὅσον ἀφορᾶ στὸ θέμα τῆς συγγραφῆς τῆς Καθολικῆς Ἐπιστολῆς τοῦ Ἰούδα, αὐτὸς χαρακτηρίζει ἑαυτὸν «ὡς Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλον, ἀδελφὸν δὲ Ἰακώβου».
Καὶ διὰ μὲν τοῦ πρώτου χαρακτηρισμοῦ δηλώνει τὴν ἀφοσίωσή του στὸν
Ἰησοῦ Χριστό, διὰ δὲ τοῦ δευτέρου δηλώνει ὅτι ἦταν ἀδελφὸς τοῦ γνωστοῦ
σὲ ὅλους Ἰακώβου, ὁ ὁποῖος κατεῖχε ἡγετικὴ θέση στὴν Ἀποστολικὴ
Ἐκκλησία.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΔΑΣ ο Απόστολος ο Θαδδαίος
Ο Άγιος Ιούδας ήτο εις εκ των δώδεκα Αποστόλων, και μεν τω κατά
Λουκάν Ευαγγέλιο (κεφ. ς΄΄16) ομοίως και εν ταις Πράξεις (κεφ. α΄13)
ονομάζεται Ιούδας Ιακώβου, δηλαδή αδελφός Ιακώβου του αδελφοθέου, εν δε τω κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ονομάζεται και Θαδδαίος ή Λεββαίος
(κεφ.ι΄3), ο οποίος έγραψε και την Καθολικήν επιστολήν, την φωτιστικήν εις πάντας τους πιστεύοντας Χριστιανούς.
Ο Άγιος Ιούδας ήτο εις εκ των δώδεκα Αποστόλων, και μεν τω κατά
Λουκάν Ευαγγέλιο (κεφ. ς΄΄16) ομοίως και εν ταις Πράξεις (κεφ. α΄13)
ονομάζεται Ιούδας Ιακώβου, δηλαδή αδελφός Ιακώβου του αδελφοθέου, εν δε τω κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ονομάζεται και Θαδδαίος ή Λεββαίος
(κεφ.ι΄3), ο οποίος έγραψε και την Καθολικήν επιστολήν, την φωτιστικήν εις πάντας τους πιστεύοντας Χριστιανούς.
Ο Σ. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιό του αναφέρει ότι, ο Ιούδας αυτός
ήταν ο κατά σάρκα αδελφός του Χριστού και του Αποστόλου Ιακώβου του
αδελφοθέου (ο Ιούδας και ο Ιάκωβος ήταν παιδιά του Ιωσήφ από άλλο
γάμο). Ό Ιούδας λοιπόν, κατά την παράδοση, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη
Μεσοποταμία, επισκέφθηκε την Έδεσσα και στην πόλη Αραράτ συνελήφθη
από τους απίστους, οι όποιοι τον εκτέλεσαν δια τοξευμού.
Επίσης, ο Σ. Ευστρατιάδης, αναφέρει στον Λαυριωτικό Κώδικα Ι 78 φ.
2156 ότι κατά την ημέρα αυτή φέρεται και η μνήμη άλλου Αγίου Αποστόλου του Ιούδα του Ζηλωτού, ο οποίος μετά την Ανάληψη του Χριστού περιήρχετο σ' όλες τις πόλεις και τα χωριά και δίδασκε το σωτήριο μήνυμα του Αναστάντος Χριστού. Και αφού έφερε πλήθος λαού σε μετάνοια απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Μιχαήλ Γαλανός στους "Βίους των Αγίων", αναφέρει για τον
Απόστολο Ιούδα ότι ήταν ένας από τους δώδεκα Αποστόλους, γιος του
Αλφαίου και αδελφός του Ιακώβου του μικρού, πού ήταν και αυτός
Απόστολος. Βέβαια, δεν έχει καμιά σχέση με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη.
Ο Απόστολος Ιούδας έφερε και την προσωνυμία Θαδδαίος ή
Λεββαίος. Πριν από την κλήση του από τον Κύριο, ώστε να συναριθμιθεί
μεταξύ των 12 μαθητών Του , προσήλθε στις όχθες του ποταμού Ιορδάνη
και ζήτησε να βαπτισθεί από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή , όπως τόσοι άλλοι
άνθρωποι και να μάθουν για τον Μεσσία.
Η ζωή του κοντά στο Χριστό ήταν παρόμοια με των άλλων
Αποστόλων. Σύμφωνα με την παράδοση, μετά την Ανάληψη του Ιησού
Χριστού και την δωρεά του Αγίου Πνεύματος ο Απόστολος Ιούδας ο
Θαδδαίος έλαβε δύναμην και σοφίαν και κήρυξε το Ευαγγέλιον της
σωτηρίας. Μετά την Πεντηκοστή, εργάστηκε για λίγο στην Εκκλησία των
Ιεροσολύμων, μετά στην Μεσοποταμίαν, εν συνεχεία στη Παρθίαν, την
Αρμενίαν και τέλος στην Συρίαν και κυρίως στην Έδεσσαν, ενώ έφθασε το
κήρυγμά του, έως την Βηρυττόν και την πόλιν της Φοινίκης.
Αμέτρητα είναι τα θαύματα του Αγίου Αποστόλου Ιούδα του Θεαδέλφου κατά την επίγειον βιοτήν του.
Χαρακτηριστικό παραμένει το Θαύμα της ιάσεως του ηγεμόνα της
Συρίας Αυγάρου ο οποίος ασθενήσας βαρειάν από την νόσον της λέπρας
τον εθεράπευσε πλήρως. Ο ηγεμόνας αναγνωρίζοντας την πίστη που
δίδασκε ο Απόστολος Ιούδας στον Ιησού Χριστόν επηρέασε πλήθος εκ του
λαού του, οι οποίοι καθημερινά εβαπτίζοντο κατά συρροήν στο όνομα του
Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Περατώσας το θείον έργον του ο Απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος
επορεύθη στη πόλιν Αραρά και εκεί, κρεμασθείς υπό των απίστων και δια
δεκαεννέα βελών πληχθείς, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Του Θεού,
και έλαβε παρ' Αυτού τον του Μαρτυρίου αμάραντον στέφανον.
Στην Καινή Διαθήκη, έχουμε και μια Καθολική Επιστολή του Ιούδα,
πού είναι σύντομη, αλλά γεμάτη μηνύματα αληθινής ζωής.
Να τι συμβουλεύει στους χριστιανούς, πού ζουν μέσα στο διεφθαρμένο από την αμαρτία κόσμο: Υμείς δε, αγαπητοί, τη αγιωτάτη υμών πίστη
εποικοδομούντες εαυτούς, εν Πνεύματι Αγίω, προσευχόμενοι, εαυτούς εν
αγάπη Θεού τηρήσατε, προσδεχόμενοι το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού, εις ζωήν αίώνιον"1. (Εσείς, όμως αγαπητοί, αντίθετα με το
διεφθαρμένο κόσμο, να οικοδομείτε τους εαυτούς σας πάνω στο θεμέλιο της αγιωτάτης πίστης σας με την προσευχή, πού θα κάνετε με την έμπνευση του αγίου Πνεύματος, φυλάξτε και διατηρείστε τους εαυτούς σας στην αγάπη του Θεού, περιμένοντας με εμπιστοσύνη το έλεος του Χριστού,
για να πετύχουμε την αιώνια ζωή.)
1. Επιστολή. Ιούδα 20-21. 552