Και στις 22 Ιουλίου έχομε την αγία Μαρία τη Μαγδαληνή. Την Μυροφόρο. Την ισαπόστολο. Τη μεγαλομάρτυρα. Την αγαπημένη του Χριστού και της Εκκλησίας.
Η οποία, μαζί με τις άλλες Μυροφόρες, διηκόνησαν τον Χριστό και τη χορεία του, κατά τον καλύτερο τρόπο, εκ των υπαρχόντων αυταίς.
Τ’ άφησαν όλα κι ακολουθούσαν κι έκαναν έξοδα, για την αγάπη του Κυρίου και το μέγα και σωστικό Του έργο.
Κατήγγειλε τον Πόντιο Πιλάτο και τον Καϊάφα στον αυτοκράτορα της Ρώμης.
Κι έλαβαν εκείνοι την πρέπουσαν τιμωρίαν. Θα μου πείτε: «Γιατί αυτό»;
Η αγία αγαπούσε τον Χριστό τόσο πολύ, που δεν ήθελε, όπως κι ο προφήτης Ηλίας, κανένας να Τον ατιμάζει και κανένας να Τον ταλαιωπωρεί.
Κι έτσι, λοιπόν, έφτασε κι εκείνη στο μαρτύριο, με υπέροχο τρόπο και τα ‘δωσε όλα για τον φιλάνθρωπο Χριστό μας.
Έχομε στο Άγιο Όρος [στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρα] και το χεράκι της, που το φέρνουν εδώ στην Ανάληψη, στον Βύρωνα [στο Μετόχι της Μονής στην Αθήνα], οι πατέρες και το προσκυνούμε, και πρεσβεύει στον Κύριο και για την πατρίδα μας και για την Εκκλησία και για την κάθε ψυχή και το Περιβόλι της Παναγίας.
(Από το βιβλίο του † Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, «Θερινό συναξάρι», των εκδόσεων Ακτή, Λευκωσία 2009.)
Πηγή: < pemptousia >